Verrassende flow trails rijden in Nijmegen en Groesbeek (en (Bikepark)Mook)

Na drie weken biken met temperaturen van rond de 30 graden, stond ik afgelopen zondag niet direct te popelen om op de mountainbike te stappen om routes Nijmegen en Groesbeek te rijden. De nacht ervoor had het flink geregend en in de ochtend zag het er grijs en nat uit buiten. De weer app stemde ook niet echt hoopvol. In de middag zou het droog worden, maar met 13 graden niet heel warm. Omdat René recent deze twee routes had gereden en zó enthousiast hier over was, had ik me over laten halen en togen we richting Camping Nederrijkswald in Berg en Dal. Ons startpunt. En ik kan nu al verklappen dat ik heul blij ben dat ik toch gegaan ben!

We hadden om half twee bij de camping afgesproken met Pieter, een vriend van René. Net iets over enen zagen wij Pieter de auto parkeren. We waren allemaal ruim op tijd dus. Het voelde waterkoud aan en dus trokken we toch maar een extra jackje aan, hoewel de heren meteen zeiden dat deze waarschijnlijk al na een paar minuten uit zou kunnen. Na nog snel even een broodje naar binnen te hebben gewerkt, stapten we op onze bikes.

We volgden een stukje van de rode route naar het startpunt van de (paarse) route Groesbeek die we als eerste zouden gaan rijden, vooral vanwege het Traumapad. Het Traumapad is een lange flowy afdaling met een paar leuke features erin. Volgens René geeft de afdaling het gevoel van een heuse rollercoaster! Het pad dankt zijn naam trouwens aan de fysieke, als ook geestelijke trauma’s die de berijder op dit pad kan opdoen (euh, okee dan!).

Nu werd ik natuurlijk wel heel nieuwsgierig. En ik moet bekennen, René had niets teveel gezegd over deze afdaling. Het Traumapad bevat heerlijke kombochten, rollers en een jump! Okee, rotsachtige secties vind je hier niet, maar verder heeft deze afdaling best wat weg van wat ik in Finale heb gereden. Wat? Echt? Ja, qua flow komt het toch aardig in de buurt.

Onderaan de afdaling was ik nog even dik aan het nagenieten en ik vroeg de heren meteen of we deze alsjeblieft nog een keer konden doen (zo leuk is tie dus!). Dat zouden we zeker, maar we vervolgden eerst de paarse route en ze beloofden me dat er nog veel meer leuke secties zouden volgen.

De rest van de route was inderdaad erg uitdagend en de benen werden behoorlijk op de proef gesteld. Steeds volgde na een korte pittige klim een tof stukje afdaling. Op sommige stukken in de route zitten nog wat bredere (verbindings)paden, maar het werd nergens saai. En ik vond deze paden stiekem ook best fijn, omdat ik dan heel even wat meer op adem kon komen. Op alle andere singletrack stukken moet je toch wel continue aan de bak en wordt er best wat van je conditie gevraagd. Ook is de route (voor Nederlandse begrippen) technisch uitdagend met wortels, jumps en kort bochtenwerk. We kwamen dan ook diverse waarschuwingsbordjes op de route tegen met ‘jump’ of ‘wortels’. Soms ook op plekken waarvan wij dachten: “Euhm, wortels? Waar dan?”. Maar ik kan me voorstellen dat het voor minder ervaren mtb’ers fijn is dat de bordjes er staan.

Aan het eind gekomen van de paarse route, namen we, hoera, het Traumapad inderdaad nog een keer mee. Voor mij toch wel echt het hoogtepunt van de route Groesbeek! Sowieso geldt voor de gehele route dikke smiles, dus complimenten aan de routebouwers!

Na een korte pauze vervolgden we ons mtb avontuur in het Rijk van Nijmegen, zoals deze streek heet, met de 15 kilometer lange Trek (gesponsord door), ofwel rode route. Deze route verliep als net zo flowy en uitdagend als de paarse route met ook hier behoorlijk wat hoogtemeters. Sterker nog ik had het idee dat de klimmetjes pittiger waren, maar dat kan ook komen doordat ik de paarse route in de benen had.

Ook hier worden bredere paden afgewisseld met heerlijk bochtige singletracks met als absoluut hoogtepunt de verrassende ‘Dubbele Looie Piep’ afdaling met switchbacks en kuipbochten. Naar mijn idee zijn de bochten iets te krap aangelegd, waardoor ik net niet helemaal lekker uitkwam. Maar dat neemt niet weg dat dit een super toffe sectie is! Hierna volgden nog veel korte klimmen met lekkere stukjes afdaling tot we uiteindelijk weer moe maar voldaan bij de camping uitkwamen.

Tot slot

De routes Groesbeek en Nijmegen staan bij mij met stip op nummer 1 van favoriete routes in Nederland. Ik vind beide routes zelfs leuker dan Amerongen en Leersum (mijn voormalige nummers 1). Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen😉. Voor mijn gevoel zit er meer flow in beide routes en zijn de kombochten net wat ruimer aangelegd waardoor je er echt lekker door heen kunt knallen. Daar komt bij dat de omgeving super is, de afdalingen langer zijn en er leuke obstakels zijn ingebouwd die je mee kunt nemen en voilà, mijn nieuwe favoriete route is daar 😀!

Update april 2021 – Route Mook en Bikepark Mook

Vorige week hebben we Groesbeek gecombineerd met Mook (al net zo flowy als de andere trails in deze omgeving) met als toetje het Bikepark in Mook. Wij pakten de route Mook op vanaf het bikepark. Halverwege kun je de paarse bordjes van Groesbeek volgen om vervolgens weer terug te gaan naar de blauwe route. Als je de blauwe bordjes blijft volgen, kom je vanzelf bovenaan het bikepark uit.

In het bikepark zijn drie lijnen uitgezet, blauw (eenvoudig), rood (middel) en zwart (moeilijk). Ook zijn er onderaan de lijnen drie drops gemaakt, verschillend in hoogte (ik durfde de middelste te springen, hoera!). Erg tof om hier nog een uurtje te spelen na het rijden van de trails (maar als je wilt, kun je je hier zeker een paar uur vermaken)!

Praktische info

• Parkeren: Er zijn meerdere startlocaties. Wij parkeerden de auto bij Camping Nederrijkswald, Zevenheuvelenweg 47, Berg en Dal.
• Als je in Mook wilt beginnen, kun je parkeren bij het bikepark: Groesbeekseweg 25, Mook (let op beperkt aantal parkeerplaatsen)
• Lengte route Nijmegen (rood): 14,3 km
• Lengte route Groesbeek (paars): 17,3 km
• Lengte route Mook (blauw): 17,9 km
• Met een full suspension bike is het heerlijk spelen op deze routes al kom je met een hardtail ook een heel end.
• Een dropper post is aan te raden (al hield die van mij er halverwege mee op – bekend euvel van de Reverb dropper post bij koud(er) weer)
• De echte die-hards kunnen beide routes ook nog combineren met de routes in Mook (15 kilometer) en Malden (10 kilometer)
• Een vignet is niet verplicht, maar de stichting MTB routenetwerk Rijk van Nijmegen bestaat volledig uit vrijwilligers. Wil je het werk van de stichting steunen? Schaf dan voor 10 euro een vignet aan. De opbrengst komt ten goede aan het beheer, onderhoud, vernieuwing en uitbreiding van het MTB-routenetwerk. Kleine moeite, groot plezier!