Een mountainbike Enduro Camp van zes dagen in bike mekka Finale Ligure aan het begin van het seizoen. De dikste trails rijden met de Middellandse Zee op de achtergrond onder begeleiding van Mikey en zijn wing man Sander. Dat lijkt me de ultieme manier om mijn mountainbike vaardigheden naar een hoger niveau te tillen.
<scroll down for English>
Mikey ken ik van eerdere clinics die ik bij hem heb gevolgd en een paar jaar geleden heb ik al eens wat trails in Finale gereden. Desondanks twijfel ik of wel mee moet gaan: “Ben ik wel goed genoeg? ”Ga ik de groep niet ophouden?” Nou, ik kan jullie vast verklappen dat ik het zo weer zou doen. Dit Enduro Camp is wel het meest grensverleggende en avontuurlijke wat ik ooit op de mountainbike heb gedaan!
Wat is Mikey’s Enduro Camp?
Onder begeleiding van Mikey en zijn wing man Sander rijd je met een kleine groep een week lang over de meest fantastische (aangelegde) trails met natuurlijke obstakels zoals: drops, jumps en (uitdagende) rots passages. Er is een mooie balans tussen flow en technisch, van makkelijk tot extreem. Gedurende de week wordt het level opgebouwd. Geregeld wordt er bij technische passages gestopt voor lijnkeuze, houding en flow. Er zijn drie shuttle dagen waarvan een back country tour en twee skills dagen. Omhoog rijden betekent vaak over asfalt en gravel. Je klimt zelf tussen de 600 en 800 hoogtemeters.
Camping Tahiti
Tijdens het camp slapen we in twee blokhutten op camping Tahiti. Hoewel de temperatuur overdag prima is, koelt het ’s nachts behoorlijk af. Ik ben dan ook blij met het winterdekbed dat ik zelf heb meegenomen. ’s Ochtends ontbijten we gezamenlijk buiten aan een lange tafel (lang leve mijn blauwe donsjack!). Broodjes halen we op de camping en Sander en Mikey hebben werkelijk aan alles gedacht voor het ontbijt. Het scheelt dat de groep elkaar al heeft leren kennen tijdens de pre ride in Vaals de week ervoor. De sfeer is direct goed en iedereen heeft zin om aan dit avontuur te beginnen!
Lijnkeuze
We beginnen de week met relatief makkelijke trails. Maar vergis je niet, we komen genoeg technische passages tegen die meteen het uiterste van mijn skills vergen. Gelukkig laat Mikey ons zien welke lijn we het beste kunnen rijden. Daarna is het aan ons om het te gaan proberen. Waar ik normaal vaak achteraan sta bij dit soort oefensessies, kan ik nu niet wachten om de sectie zelf te rijden. Het vertrouwen dat Mikey je geeft en de steun van de groep, helpen enorm. Het massale gejuich en geklap na het rijden van een technische passage, geven me nog eens een extra boost.
Skills dag
Dag drie van het camp staat in het teken van werken aan de skills. Als je dacht dat je tijdens dit camp alleen maar afdaalt, heb je het mis. Onze klim skills worden ook behoorlijk op de proef gesteld. Er zit deze dag een zeer venijnig stukje in de klim met een stijgingspercentage van meer dan 25% op een stukje van 100 meter. Ik moet tot het uiterste gaan, maar kom fietsend (en hijgend) boven!
Op de trail oefenen we op het behouden van flow bij het ingaan van een bocht, maar vooral werken we aan onze low speeds kills. Hier merk ik weer dat er zoveel komt kijken bij mountainbiken: snelheid, houding, rijlijn en vooral durf. Deze trail is wel de meest technische trail die ik ooit heb gereden en als ik samen met René was geweest, had ik veel meer passages gelopen.
Omdat we uitgebreid de tijd nemen om een bepaalde sectie te analyseren en ook alle tijd krijgen om te oefenen, lukt het me om bijna alle technische passages te rijden. Ook hier is de groep weer een enorme steun. Ik wist dat ik door zeven sterke mannen zou worden opgevangen, mocht ik het niet halen.
Confrontatie met mezelf
Na de rustdag (die uiteindelijk niet echt een rustdag bleek, omdat iedereen graag nog een trail wilde rijden) is het tijd voor de meest epische mountainbike dag van deze week: de back country shuttle tour. De nacht ervoor heeft het echter geregend en het is nat, koud en mistig. Voor mij niet de meest ideale omstandigheden. Een lichte spanning maakt zich dan ook van mij meester.
We gaan met een coole Ford Ranger pick-up en een 4×4 met aanhanger omhoog. Dit is sowieso al een avontuur, maar hierna begint het pas echt. De eerste trail die we rijden, is nat, steil en glad en ik zit er niet lekker in. Mijn voorwiel slipt een paar keer en ik stap af om een steile passage te lopen. Later realiseer ik me dat lopen nog lastiger is dan rijden. Ik glijd dan ook weg, zit onder de smurrie en loop een paar blauwe plekken op. Gelukkig rijdt Sander achter me en helpt hij me om weer op de fiets te stappen. Eenmaal terug bij de groep, krijg ik het te kwaad. Mikey adviseert om een paar keer rustig adem te halen om tot mezelf te komen.
Het fijne is dat er deze dag ook een lokale gids mee is, Dennis. Een onwijs relaxte dude. Hij gaat voor mij rijden en vertelt me precies welke lijn ik moet rijden. Hij zit bijna achterstevoren op zijn fiets om mij ook nog wat nuttige tips te geven. Ik ben enorm dankbaar dat hij mij naar beneden heeft gecoacht. Omdat ik zijn lijn probeer te volgen, ben ik meer daarmee bezig dan met de moeilijkheid van de trail. Achteraf hoor ik dat het een zwarte trail is. Wat?! René en ik zouden niet eens overwegen om een zwarte trail in ons rittenprogramma op te nemen. Hoe tof dat ik deze toch nog deels hebben kunnen/durven rijden! Zo zie je maar dat mountainbiken zowel fysiek als mentaal een enorme uitdaging is.
De afsluitende rit
De week vliegt voorbij en voor we het weten, is de laatste fietsdag alweer aangebroken. We gaan nog een paar keer met de shuttle omhoog en beginnen met het onderste (technische) stuk van de Rollercoaster. Omdat de trails bovenin nog steeds nat zijn, blijven we deze dag wat lager. Onze chauffeur Bobby raadt aan om nog een mooie (in zijn optiek easy) blauwe trail te rijden. Easy vind ik ‘m zeker niet, maar wel een van de zaligste trails die we deze week rijden: flowy, leuke technische passages en uitzicht op zee. Ik probeer alle tips van Mikey en Sander toe te passen: hoog in de fiets zitten, voorrem los in de bocht, fiets laten rollen en vooral los op de fiets zitten (met spaghetti armen zoals Mikey dat zegt!).
Als een van de laatste trails rijden we de Briga Destra. Die ken ik nog van de keer dat ik met René in Finale was. Een rotsachtige trail met een uitdagende sectie die ik tot dan altijd had gelopen. Samen met Mikey bepalen we de lijnkeuze en voor het eerst is het me gelukt om deze beruchte passage te rijden. Hoera voor progressie!
Na de Briga gaan we nog een keer met de shuttle omhoog voor het laatste stuk van de Rollercoaster, om vervolgens met z’n allen op het strand te eindigen. Iedereen is euforisch over de afgelopen week. We omhelsen elkaar en delen high fives uit. Wat een ultieme ervaring!
Dit camp was voor mij op alle vlakken buiten mijn comfort zone. Tegelijkertijd is dit een ervaring om nooit te vergeten. Er zit nog altijd een enorme glimlach op mijn gezicht en die gaat voorlopig niet weg!
Mikey, Sander, Rinus, Maarten, Kevin, Erwin en natuurlijk mijn eigen René, heel veel dank voor jullie steun, tips en aanmoedigingen. Dankzij jullie is het een onvergetelijke week geworden!
Tot slot
- Onze trails: DH Donne, Rollercoaster, Brigra Destra, Briga Sinistra, Cacciatore, Toboga, Ca Bianca, Ruggetta, Kill Bill, Crestino, Ingegnere, Ruote di Pietra
- Ik wil vooral dames aanmoedigen om mee op enduro camp te gaan. Het is zo grensverleggend, zo episch en zo’n fantastisch avontuur. En je krijgt er figuurlijke ballen van 😜
- Mikey’s Enduro Camp is voor de gevorderde (enduro)rijder. Je moet minimaal advanced skills level training hebben gevolgd bij Mikey of al enige ervaring hebben in technisch terrein in het buitenland
Meer video’s vind je op mijn YouTube kanaal.
Heb je nog vragen? Ik beantwoord ze graag!
Pushing boundaries during Mikey’s Enduro Camp Finale Ligure
A six-day mountain bike Enduro Camp in Finale Ligure bike mecca at the start of the season. Riding the coolest trails with the Mediterranean Sea in the background under the guidance of Mikey and his wing man Sander. That seems like the ultimate way to take my mountain biking skills to the next level.
I already know Mikey from previous clinics that I followed with him and a few years ago I already rode some trails in Finale. Nevertheless, I doubt whether I should go along: “Am I good enough? “Am I not going to hold up the group?” Well, I can tell you I would do it again in a heartbeat. This Enduro Camp is the most epic and adventurous thing I’ve ever done on a mountain bike.
What is Mikey’s Enduro Camp?
Under the guidance of Mikey and his wing man Sander you will ride with a small group for a week on the most fantastic (artificial) trails with natural obstacles such as: drops, jumps and (challenging) rock sections. There is a nice balance between flow and technicality, from easy to extreme. The level is built up during the week. There are regular stops at technical sections stop for line choice, position and flow. There are three shuttle days, including a back country tour and two skills days. Riding uphill often means over asphalt and gravel. You climb between 600 and 800 meters in altitude.
Camping Tahiti
During the camp we sleep in two cabins at campsite Tahiti. Although the temperature is fine during the day, it cools down quite a bit at night. I am therefore happy with the winter duvet that I brought myself. In the morning we have breakfast together outside at a long table (hooray for my blue down jacket!). We get sandwiches at the campsite and Sander and Mikey have really thought of everything for breakfast. It helps that the group has already gotten to know each other during the pre-ride in Vaals the week before. The atmosphere is good and everyone is looking forward to starting this adventure!
Line choice
We start the week with relatively easy trails. But make no mistake, we encounter enough technical sections that immediately demand the utmost of my skills. Fortunately, Mikey shows us which line is the best to ride. Then it’s up to us to try. Where I usually find myself at the back of these kind of practice sessions, I can’t wait to ride the section myself. The confidence that Mikey gives you and the support of the group helps a lot. The massive cheering and clapping after riding a technical section give me an extra boost.
Skills day
Day three of the camp is all about working on the skills. If you thought that during this camp you only descend, you are wrong. Our climbing skills are also put to the test. There is a very vicious part in the climb this day with gradients of more than 25% on a part of 100 meters. I have to go to the extreme, but I made it!
On the trail we practice maintaining flow when entering a turn, but most of all we work on our low speed kills. Here I notice again that there is so much involved in mountain biking: speed, attitude, line choice and above all guts. This trail is the most technical trail I’ve ever ridden and if I had been with René, I would have walked many more sections.
Because we take the time to analyse a certain section and also get plenty of time to practice, I manage to ride almost all technical sections. Again, the group is a huge support here. I knew that if I didn’t make it, I would be taken care of by seven strong men.
Confrontation with myself
After rest day (which ended up not really being a rest day, because everyone wanted to ride another trail) it’s time for the most epic mountain biking day of the week: the back country shuttle tour. It had rained the night before and it is wet, cold and foggy. Not the most ideal conditions for me. A slight tension seised me.
We go up with a cool Ford Ranger pick-up and a 4×4 with a trailer. This is an adventure anyway, but after this it really starts. The first trail we ride is wet, steep and slippery and I’m not comfortable in it. My front wheel slipped a few times and then I got off to walk a steep passage. Later I realised that walking is even harder than riding. So I slide away, am covered in dirt and get a few bruises. Fortunately, Sander rides behind me and helps me get back on the bike. Once back with the group, I get emotional. Mikey advises to take a few deep breaths.
Luckuly, this day we also have a local guide with us, Dennis. A really relaxed dude. He will ride in front of me and tell me exactly which line to take. He is almost backwards on his bike to give me some useful tips. I am immensely grateful that he coached me down the trail. Since I’m trying to follow his line, I’m more concerned with that than with the difficulty of the trail. Afterwards I hear that it is a black trail. What?! René and I wouldn’t even consider including a black trail in our ride schedule. How cool that I was able / dared to ride this part! So you see that mountain biking is a huge challenge, both physically and mentally.
The final ride
The week flies by and before we know it, the last biking day has arrived. We go up a few more times with the shuttle and start with the lower (technical) part of the Rollercoaster trail. Because the trails at the top are still wet, we stay a bit lower this day. Our driver Bobby recommends riding another beautiful (in his opinion easy) blue trail. I certainly don’t think it’s easy, but it is one of the most wonderful trails we ride that week: flowy, nice technical sections and a view of the sea. I try to apply all the tips of Mikey and Sander: sit high in the bike, loose the front brake in the corner, let the bike roll and especially sit loose on the bike (with spaghetti arms as Mikey says!).
One of the last trails we ride is the Briga Destra. I remember that one from the time I was in Finale with René. A rocky trail with a challenging section that I had always walked until then. Together with Mikey we determine the line choice and for the first time I managed to ride this section. Hooray for progression!
After the Briga we take the shuttle up again for the last part of the Rollercoaster, and then all of us end up on the beach. Everyone is excited about the past week. We hug each other and we all give each other high fives. What an ultimate experience!
This camp was outside my comfort zone in every way. At the same time, this is an experience I will never forget. I still have a huge smile on my face and it won’t go away anytime soon!
Mikey, Sander, Rinus, Maarten, Kevin, Erwin and of course my own René, many thanks for your support, tips and encouragement. Thanks to you it has become an unforgettable week!
- Our trails: DH Donne, Rollercoaster, Brigra Destra, Briga Sinistra, Cacciatore, Toboga, Ca Bianca, Ruggetta, Kill Bill, Crestino, Ingegnere, Ruote di Pietra
- I especially want to encourage women to join an enduro camp. You will push boundaries and it is such a fantastic adventure
- Mikey’s Enduro Camp is for the advanced (enduro) rider. You must have followed at least advanced skills level training with Mikey or already have some experience in technical terrain abroad
