Na een paar moeilijke maanden eind vorig jaar, waarin sporten niet echt lukte, had ik begin dit jaar de (sport)draad weer opgepakt en begon ik het plezier in het sporten weer terug te krijgen. Ik had zelfs een paar sportieve doelen gesteld en me meteen ingeschreven voor wat sport evenementen. En toen was daar ineens dat virus dat de hele wereld volledig op z’n kop zette.
Sinds een week of drie werk ik thuis, dus van dat naar het werk fietsen met de e-bike komt nu niets terecht. De hardlooptraining op maandag gaat (begrijpelijk) niet meer door. Met collega’s was ik bezig een dames team te formeren om mee te doen aan de Lakebike24 challenge. Dit evenement is (begrijpelijk) afgelast. Vorige week had ik eigenlijk op de lange latten moeten staan, maar het wintersport gebied in Frankrijk zit (begrijpelijk) op slot. De Vestingloop, gepland op 7 juni, gaat vooralsnog door, maar ik heb er een hard hoofd in nu de maatregelen waarschijnlijk verlengd gaan worden. En de mtb clinics die ik geboekt heb in mei en juni, gaan wellicht ook nog gecanceld worden.
Ik heb alle begrip voor de maatregelen. Die zijn hard nodig als je naar de cijfers kijkt. Ook vind ik het een voorrecht dat ik kan en mag thuiswerken. Maar het is wel even schakelen als alle sportieve doelen en de vaste sportavonden wegvallen. Ik heb een zittend beroep, dus vind ik het belangrijk om wel te blijven bewegen. Toch vind ik dat niet altijd makkelijk. Een korte lunchwandeling lukt nog wel, maar meer dan dat deed ik eigenlijk niet qua beweging. Sinds vorige week heb ik daar wat verandering in aangebracht.
Voor het hele corona gedoe vond ik het heerlijk om af en toe een dag thuis te werken. Ideaal om in alle rust veel meters te maken. Nu we de hele week thuiswerken, is het toch een ander verhaal geworden. Ik had mezelf in de woonkamer geïnstalleerd met laptop, scherm en toetsenbord. Makkelijk met koffie en thee bij de hand, dacht ik. Maar ook in de buurt van alle verleidingen. En hoewel ik best nog wat te werken had, ging ik uit verveling toch snaaien. Dat in combinatie met weinig beweging, voelde toch niet helemaal lekker. Dat kon en moest beter.
Inmiddels ben ik naar mijn ‘kantoortje’ boven verhuisd. Hier is minder af- en verleiding en lukt het ook beter om de werkdag echt af te sluiten. Ook heb ik vorige week twee keer een middag vrij genomen om te gaan mountainbiken. OK, de conditie is nul, maar het voelde zalig om weer op de fiets te zitten (en dankbaar dat we nog steeds naar buiten mogen!). Het hardlopen heb ik inmiddels ook weer opgepakt. En ook al maak ik maar korte rondjes, het voelt goed om die vitamine Buiten op te doen.
Ik kom er nu achter dat ik ook zonder doel prima kan sporten. Het breekt de dag, maakt mijn hoofd leeg en je doet lekker wat vitamine D op. Ik moet hier wel bij zeggen dat ik bewust de minder drukke momenten buiten op zoek. Ik vermijd daarom de weekenden om te gaan mountainbiken en probeer buiten de ‘normale’ lunchtijden te gaan hardlopen of zoek een rondje op waar het minder druk is.
Ik hoop dat we ook na vanavond nog steeds naar buiten mogen blijven gaan om dat ‘ommetje’ te maken. En verder wil ik zeggen doe voorzichtig en blijf gezond 🙏🏻
