MTB’en in het witgele stuifzand van LDD

Zomer in april

Zaterdagochtend ben ik vroeg wakker. Ik hoor de vogeltjes er vrolijk op los fluiten en opgewekt spring ik mijn bed uit. Ik trek mijn nieuwe fietspakje van CTC Fietsen Utrecht vast aan en fiets naar de bakker voor een paar verse broodjes en vervolgens naar de markt voor een doosje aardbeien en wat ander fruit. Ontbijten doen we buiten in de zon. Wat een cadeautje dit zomerweer in april! We genieten van een kopje koffie en nemen er een lekkere gevulde koek bij. We moeten tenslotte een beetje stapelen voor de kilometers die op het programma staan. Met dit zomerse begin kan deze dag kan in ieder geval al niet meer stuk.

Om half twee hadden René en ik met Harry bij de Rustende Jager afgesproken voor een rondje Loonse Drunense Duinen. Vanaf het centrum van Den Bosch wilden we op ’t gemakje naar het startpunt van de route fietsen, maar met de wind in de rug waren we er zo. We hadden ons net gesetteld op het zonovergoten terras, toen Harry ook al enthousiast aan kwam fietsen. Voor hem was het met de auto maar drie kwartier rijden naar Biezenmortel, zei hij. Ik had Harry een paar maanden geleden voor het laatst gezien, dus het werd een hartelijk weerzien. Met z’n drieën genoten we al bijpratend van ons kopje koffie (met dit keer een bescheiden koekje). Toen de koffie op was, stonden we te trappelen om op onze mountainbikes te stappen. Het enthousiasme spatte er bij ons allemaal vanaf!

De route LDD begint bij de Rustende Jager meteen redelijk pittig, maar ik vind dit wel het allertofste stukje single track van de route. Een paar klimmetjes, een drop-off en een heerlijke flow. De smile van oor tot oor, die er al was, werd zowaar nog groter. En wat is het leuk om dit enthousiasme met andere bikers te delen! Na een kilometer of tien maakten we een stop om even van het adembenemende duinlandschap te genieten. Het witgele stuizand glinsterde in de zon en het was werkelijk een unieke aanblik.

Net voor de Roestelberg is er nog een mulle oversteek. Het lukte nu nog net om door het zand te rijden, maar in de zomer is het vaak zo mul dat je af moet stappen. Hier kon ik ook even snel mijn bidon bijvullen (het voordeel van zoveel horeca onderweg!). Het was dorstig weer dus de bidon was zo leeg. Het leuke van deze route is ook dat je onderweg een paar van die ouderwetse Brabantse cafeetjes tegenkomt. Gezelliger wordt het niet! Het is hier overigens wel oppassen. De Roestelberg is erg populair en er lopen dan ook veel mensen met honden en/of kinderen op dit stukje route.

Er volgde een steile klim, gevolgd door een lekkere afdaling. Dit is ook een tof stukje route! We hadden het tempo er lekker op zitten. En die smile was ook nog altijd aanwezig, en misschien nog wel groter geworden. Hierna volgt even een wat saaier stukje, dat overigens onlangs wel is aangepakt en waar nu iets meer flow in zit. Ze hebben ook een paar jumps aangelegd en wat kombochten gemaakt waar je nu echt lekker door heen kunt rijden. Na een kilometer of vijf begint de route dan weer wat afwisselender te worden. De klimmetjes komen terug en het blijft genieten van wat we onderweg zien. Het laatste stukje net voor de Rustende Jager is het dan weer gas geven om vervolgens weer uit te komen bij het terras alwaar we van een welverdiend koel drankje genoten.

Conclusie van dit verhaal: na vorige week is de moraal terug (zie eerdere blogpost) en heb ik er vol vertrouwen in dat het met de kilometers en de conditie helemaal goed komt!

Harry en René, bedankt voor jullie gezelligheid en Harry graag tot de volgende keer!

Route-informatie*