Modderhappen in december

Deze ochtend had ik afgesproken met de dames van Vrouwenwielrennen ‘s-Hertogenbosch. In de wintermaanden trainen zij elke zaterdagochtend op de mountainbike en ondanks de sneeuw en kou die waren voorspeld, leek het mij leuk om een keer mee te doen met de MTB training. We laten ons tenslotte door het weer zeker niet tegenhouden!

Mara had gevraagd om precies om 10:00 uur op de parkeerplaats van Herberg de Drie Linden in Giersbergen te zijn, zodat we niet in de kou op elkaar hoefden te wachten. Marianne was een paar minuten later, maar zij was dan ook vanuit Vught op de mountainbike gekomen. Wow! Met warm weer, wil ik ook nog wel eens vanuit ’s-Hertogenbosch naar de route fietsen, maar met deze kou stap ik, heel comfortabel, toch liever in mijn warme auto.

Al met al hoefden we niet heel lang te wachten en zo kon in nog snel mijn bidon met water vullen en toch mijn rugzak meepakken. Hoewel het op dat moment droog was, dacht ik dat het toch handig zou zijn om een regenjack mee te nemen (achteraf bleek ik een vooruitziende blik te hebben gehad!). Overigens kreeg ik van de dames nog een tip om koude voeten tegen te gaan. Leg onder je schoenzool bubbeltjes of aluminiumfolie, dit houdt de kou van onder tegen (#tipvandedag)!

De MTB groep was in het najaar al gestart met de training en alle basics waren intussen behandeld, dus deze ochtend zouden we gewoon de ronde Loonse Drunense Duinen gaan rijden. Als nieuwkomer had ik dus een achterstand, maar Mara nam in een vogelvlucht nog de belangrijkste tips en technieken door. Remmen, schakelen, houding bij klimmen, houding bij dalen. Dat moest goedkomen!

Na mijn ervaring van twee weken geleden (zie mijn eerdere blogpost over fietsen met koud weer), waarbij ik mij zonder warming-up in de eerste paar kilometers volledig op had geblazen, was mijn verzoek om dit keer rustig aan te beginnen. Mochten de andere dames sneller willen gaan, zou ik mijn eigen tempo gaan rijden. Uiteindelijk was iedereen het er over eens dat we allemaal warm moesten rijden en dat techniek deze ochtend belangrijker zou zijn dan snelheid. En dus kon ik deze keer wel volgen. Heel fijn voor de moraal!

Op wat plassen na, lag de route er in het begin prima bij. Het was droog en met de kou viel het honderd procent mee (uiteraard had ik wel een ultra dikke termo aan, winterhandschoenen, schoenhoezen en een windjack – achteraf zelfs iets te warm). En zagen we daar nou een waterig zonnetje verschijnen? Helaas was dat van korte duur, want halverwege de route werd de lucht ineens grijs en begonnen de eerste spetters te vallen. Mara stopte om haar regenjack aan te doen en ik deed hetzelfde. Ook leek het of er steeds meer plassen kwamen. Geen ontkomen meer aan en het werd dus echt modderhappen. Toch zag ik bij iedereen nog steeds een grote lach op het modderige gezicht!

Dat is het leuke aan mountainbiken, weer of geen weer, mountainbiken kan gewoon altijd! En die douche na afloop van een dergelijke modderrit is zo’n grote beloning! Het enige nadeel is dat werkelijk alles onder het zand zit. Ach ja, we zullen maar zeggen dat de wasmachine geduldig is. En morgen kijken we wel hoe we de mountainbike schoon krijgen. Nu nog even nagenieten van deze mooie en gezellige rit!

Ik zeg dames bedankt en graag tot een volgende keer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *