Mijn eigen bike, een carbon hardtail, stond voor een servicebeurt bij de fietsenmaker en was niet op tijd klaar voor de jaarlijkse MTB-rit met de collega’s van mijn vriend. In eerste instantie baalde ik enorm. Ik ben nogal gehecht aan mijn eigen fijne bike, maar nu had ik geen keuze en moest ik wel op zoek naar een alternatief. Nu is mijn vriend de gelukkige eigenaar van twee mountainbikes, een Trek full suspension en een Transition hardtail voor erbij. De Transition is net iets te groot voor mij, dus de keuze was snel gemaakt. Ik zou op de Trek gaan. Nu roep ik al een hele tijd dat ik zelf ook een full suspension wil, maar uiteindelijk heb ik nog steeds geen keuze gemaakt (er is ook zoveel moois te koop!). Amerongen en Leersum op een fully zou natuurlijk wel de ultieme test worden.
Om 10:00 uur hadden we bij het Berghuis in Amerongen afgesproken. We zouden sowieso Amerongen en Leersum doen en de liefhebbers of beter, fitte bikers zouden ook Hoge Ginkel erbij doen. Koud was het niet, wel enorm klam. Na de eerste klim ging mijn jackje al meteen uit. Veel te warm. Ook had ik moeite met de Trek. Normaal fiets ik heel soepel omhoog met mijn ultralichte carbon bike, dit was even wat anders. Ik moest echt werken. Deze bike heeft ook een breder stuur, schakelt net iets anders en ik zit er net iets anders op dan op mijn eigen vertrouwde Scott. Maar goed, allemaal excuses natuurlijk. Uiteindelijk zijn het gewoon de benen die het moeten doen. Dus hup, niet zeuren en gewoon doorgaan natuurlijk.
De eerste paar afdalingen waren voor mij ook nog even wennen. Dit voelt zo anders dan met mijn hardtail, maar na een tijdje begon ik er meer in te komen. Ik durfde de Trek wat meer te laten lopen in de afdaling en dacht ineens dat het toch wel erg lekker naar beneden gaat, zo’n full suspension bike. In sommige bochten zitten behoorlijk wat remkuilen en mijn hardtail stuitert daar altijd hard overheen, nu had ik veel minder last van dat gestuiter en stoorde de remkuilen mij ook veel minder. De jumps, altijd al leuk, waren nu nog veel leuker! Je vliegt er gewoon over heen, zonder dat je echt moeite hoeft te doen om omhoog te komen. Dit was toch wel het betere buitenspelen. Dat ik moeite had de Amerongse Berg op te komen, nam ik graag voor lief.
Aan het begin van de route Leersum zit een heel vet stuk. Op Strava heet dit segment de Snakerun. Hier merkte ik pas echt goed wat een verschil een full suspension bike maakt. Dit ging zo lekker! Die smile op mijn gezicht werd almaar groter en groter. Toch kreeg ik het in de tweede helft van Leersum zwaar. Hier begint het serieuzere klimwerk,. Ik begon mijn benen te voelen en de hoge luchtvochtigheid leek op mijn adem te slaan. Een groepje van vier mannen fietste steeds voorop en waar ik ze vorig jaar nog redelijk leek bij te kunnen houden, moest ik nu echt mijn meerdere erkennen. Was mijn vorm minder, was het de zwaardere bike of het toch de weersomstandigheden? Nou ja, uiteindelijk doet het er ook niet zoveel toe, want ik was nog steeds onwijs aan het genieten op deze Trek. De afdalingen, de jumps, de kombochten. Zo vet allemaal!
De vier snelle mannen wilden nog de extra ronde Hoge Ginkel doen. Dit rondje heb ik dit jaar laten schieten. Dat was gewoon iets teveel van het goede, dus gingen we met de rest van de groep alvast op weg naar de pannenkoeken in het Berghuis. We hadden net onze bestelling gekregen toen de vier mannen er al aan kwamen (jemig, was zijn die gasten rap he!). Uiteindelijk hebben we nog gezellig met elkaar geluncht en nagepraat over de meer dan geslaagde MTB-rit. Ik zeg op naar volgend jaar en dan rijd ik zeer waarschijnlijk op mijn eigen full suspension bike! Testrit geslaagd.
