Dag: zondag 14 januari. Tijdstip: 11:00 uur. Locatie: Buiten in de Kuil, Lage Vuursche. Weer: zonnig en droog. Temperatuur: 3°C. Wat te doen op een prachtige zonnige zondag in januari? Juist. Op naar MTB-route Lage Vuursche. Compleet geupgrade, dus we hadden wel zin om deze nieuwe single track weer eens te testen, inclusief het nieuwe stuk van Hoge Vuursche. Maar blijkbaar waren we niet de enige die dit idee hadden. Zo druk hadden we het hier nooit gezien. Het leek wel of er een toertocht werd georganiseerd. Maar niets bleek minder waar.
Heel recreërend Nederland had deze dag besloten om naar Lage Vuursche te komen. Overal om ons heen mountainbikers, wandelaars, mensen met honden. Hadden we dan toch nog later moeten starten? Maar goed, in het kader van ‘nu we er toch zijn’ en met dit mooie weer, konden we niet anders dan even lekker op de pedalen rammen. Althans, dat was het idee.
Begrijp me niet verkeerd, Lage Vuursche is fantastisch aangepakt. Het is zo’n vet parcours geworden (zie mijn eerdere blogpost over LV2.0), maar die drukte trek ik gewoon slecht. Ik heb continue het gevoel dat er een ‘snelle’ achter me zit. Ik voel me opgejaagd. Inhalen gaat bijna niet, maar de echt snelle mountainbikers willen er toch langs waardoor er soms wat irritaties ontstaan of zelfs valpartijen. Dat lijkt me toch echt niet de bedoeling en maakt het op zo’n zondagochtend gewoon minder fun om hier te biken. Zijn dit dan die ‘Strava mennekes’ die per se hun KOM willen halen? Zijn het de wielrenners die hier in de winter over het parcours jagen? Of willen we in Nederland op een mooie zonnige winterdag gewoon allemaal hetzelfde doen?
Dat idee kreeg ik in ieder geval wel bij koffiehuis Buiten in de Kuil waar we na afloop een tosti wilden pakken. Er was zowaar buiten nog een tafeltje vrij. En daar in het zonnetje, onder een dekentje, waren we, ondanks de drukte op het parcours, toch ook aan het nagenieten. Later op de ochtend werd het namelijk al minder druk en kwamen we toch nog in een heerlijke flow op deze trail! Echter hebben we ruim drie kwartier op onze tosti’s gewacht, die dus niet kwamen. En dan blijkt zo’n dekentje ineens niet meer zoveel warmte te bieden. Uiteindelijk hebben we de tosti’s afbesteld, onze mountainbikes op de fietsendrager gezet en zijn we naar huis gereden. Eenmaal thuis stonden die tosti’s in no-time op tafel.
Conclusie: een van de leukste single tracks van Nederland, maar niet op zondagochtend. Voortaan gaan we hier op een doordeweekse dag of op zaterdagmiddag biken!
PS De cappuccino met hausgemachte brownie hadden we overigens wel gekregen en was overheerlijk zo in het zonnetje!
Paar weken geleden ook de Lage Vuursche route gedaan. Voor lunch onze mtb’s in het zicht op het terras van een restraurant geplaatst dat aan de route zat. Nadat we klaar waren met eten en de fietsen weer wilden meenemen werd ons te verstaan gegeven de mtb’s voortaan in de fietsenstalling te plaatsen. De ober aangegeven dat we de dure fietsen graag in het zicht parkeren en anders niet meer komen. Beetje vreemde situatie aangezien de restaurants speciaal aan de mtb route gaan zitten en graag fietsers over de vloer hebben. Misschien kun je hier eens een column aan weiden…
Op het terras zat overigens niemand vanwege het weer.
Auteur
Wat apart zeg. Je zou toch zeggen dat ze hier super mountainbike-vriendelijk zijn? En logisch dat je je dure fiets in het zicht wil hebben. Je leest zoveel verhalen over gestolen mountainbikes. Inderdaad een idee voor een volgende blogpost. Dank voor de input! Overigens waren ze zondag wel heel vriendelijk tegen ons. Ze konden gewoon de drukte niet aan (met name in de keuken).
Beste Richard, buiten in de kuil heeft speciaal voor onze MTB vrienden een fietsenrek gemaakt inclusief sloten, de sleutel kun je (gratis) binnen afhalen. Dit rek staat in het. zicht van 2 videobewakingscamera’s. Wij (mensen achter buiten in de kuil) zijn ook MTB liefhebbers dus weten hoe kostbaar jouw MTB is.
Mocht je nog andere ideeën of vragen hebben laat het ons aub zeker weten via info@buitenindekuil.nl