Strak om drie uur in de ochtend zitten we in de auto. De broodjes zijn gesmeerd en de thermoskan is gevuld met koffie (we zullen het nodig hebben straks). We zijn een soort van klaar om aan de 1200 kilometer lange reis naar Finale Ligure te beginnen. Vanwege de omstandigheden hebben we de afgelopen tijd vooral routes rondom huis gereden, maar de gedachte aan la dolce vita in combinatie met de vette trails van Finale stemt mij toch erg vrolijk. Zelfs op een dergelijk vroeg tijdstip.
Tegen vijf uur in de middag bereiken we onze bestemming Finalborgo en wat voelt het fijn om hier weer terug te zijn. De aanblik van de karakteristieke gebouwen van het dorp met het kasteel en de kerk als centraal punt voelt meteen weer vertrouwd aan en de vermoeidheid van de lange autorit lijkt op slag verdwenen. We pakken snel onze spullen uit, frissen ons op en lopen naar onze favoriete bar voor een primo aperitivo. De vakantie is begonnen!
Trails en highlights
1. Briga di Sinistra en Briga di Destra
- Moeilijkheidsgraad*: S2/Blauw/Blue
- Lengte: 2km (Sinistra), 3km (Destra)
- Downhill: 200 hm (Sinistra), 225 hm (Destra)
Na een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt, besluiten we om als eerste de Briga trail te rijden. Vanaf de boulevard in Finale Ligure peddel je op een relatief kalme asfaltweg rustig omhoog, ondertussen genietend van de fenomenale uitzichten over de baaien en de azuurblauwe zee. Je hebt hier, na zo’n 300 meter geklommen te hebben (gemiddeld 6,6%), twee opties: de klassieke La Sinistra of de steilere, meer rotsachtige variant La Destra. Beide trails hebben hetzelfde startpunt en je daalt eerst zo’n 600 meter over hetzelfde pad af voor de splitsing komt. Vorig jaar hebben we de Sinistra meerdere keren gereden. Deze trail is flowy met niet al te moeilijke passages. Of zoals ene Sutterly het op zijn YouTube kanaal beschrijft: “This is probably the best trail for beginners in Finale Ligure.“ Nou weet ik niet of ik het daar helemaal mee eens ben. Vorig jaar was ik namelijk zo’n typische ‘Finale beginner’ en heb ik op de Sinistra toch een aantal secties gelopen. Maar dit jaar voelen de benen en vooral het hoofd goed en dus is het idee om beide varianten te gaan rijden.
Eenmaal boven doen we onze kniebeschermers aan en rijden we eerst de makkelijkere La Sinistra kant. Normaal neem ik niet snel het initiatief, maar ik voelde me goed en had er echt zin in dus dropte als eerste in. En waar ik vorig jaar een paar keer ben afgestapt, reed ik nu bijna zonder hapering naar beneden. Huh, watskebeurt? Is dit de euforie van Finale of heb ik toch enige progressie geboekt? De test zal op La Destra komen…
We peddelden weer rustig 200 meter naar boven en beginnen voor de tweede keer aan de afdaling. Nu sturen we bij de splitsing naar rechts en is het meteen volle bak concentratie. Deze Destra is duidelijk pittiger dan de Sinistra, maar ik geniet van de uitdagende ondergrond en op een scherpe, steile bocht na heb ik alles gereden. Hoera voor progressie!
Onderaan komen beide varianten weer op het asfalt uit, waarna we relaxed terugrijden om uiteindelijk op de Piazza in Finale Ligure te eindigen waar we een welverdiend koud biertje nemen.
2. Bondi en Sentiero Natura trail
- Moelijkheidsgraad*: S3/Paars/Blue
- Lengte: 3,3 km
- Downhill : 305 hm
Na de euforie van de eerste dag, besluiten we de volgende dag de Bondi trail te rijden. De 320 meter die we moeten klimmen zijn niet al te steil. Wel rijd je in het begin over de hoofdweg tussen Finale en de snelweg met veel verkeer en lawaai. Maar na de rotonde wordt het al snel rustiger en voor je weet zit je in Gorra aan de koffie. Hierna gaat de klim verder door het bos en moeten we de ketting toch nog even helemaal naar links schakelen. Voor deze voor ons nog onbekende trail besluit ik bijna full gear te gaan, dat wil zeggen knie -en elleboogbeschermers en goggles. De full face heb ik nog even thuis gelaten. Wel heb ik speciaal voor Finale een nieuwe, beter beschermende MTB helm gekocht. Deze Endura MT500 helm is weliswaar iets zwaarder dan mijn normale, lichtgewicht helm, maar voor hier voelt het toch prettig om wat meer helm op je kop te hebben.
Het eerste stuk van de Bondi trail heeft een ongelooflijke flow met een paar wortels en best veel drops. Maar omdat ik zo’n lekkere flow te pakken heb en de trail niet al te steil is, rijd ik deze met een grote grijns op mijn gezicht. Zo voelt het dus om perfecte drops te rijden! Toch houdt het hier even op, omdat we moeten zoeken naar het juiste pad. De locals zijn hier niet echt van de bordjes en de GPS laat ons even in de steek. Na wat speurwerk, lijken we eindelijk weer op de juiste trail te zitten. Langzaam maar zeker wordt het terrein ruiger en uitdagender. Ik merk dat mijn handen wat steviger in het stuur knijpen. Opperste concentratie op de steile, rocky stukken, maar het lukt met tot nu toe om alle passages te rijden. Ik kan het zelf bijna niet geloven. Ben ik dit echt?
Halverwege de trail nemen we bij Osteria Bar La Rosa Dei Venti een korte pauze en genieten we van het adembenemende uitzicht op Verezzi. Na deze stop, pakken we het vervolg van de Bondi trail weer op. Althans dat was de bedoeling, maar na een paar meter afdalen, hebben we blijkbaar ergens een afslag gemist en komen we uit op de Sentiero Natura, waarschijnlijk meer wandelpad als MTB trail, maar het uitzicht en de ondergrond zijn er niet minder om. Het is hier smal en rocky en dus moeten we vol aan de bak! Uiteindelijk zien we de Bondi trail net iets lager liggen. Reden dus om deze nog een keer te rijden. En dan wel helemaal.
3. Rollercoaster
- Moelijkheidsgraad*: S2-S3 (S2=75%-S3=25%)/Paars/Blue
- Lengte: 6,4 km
- Downhill: 703 hm
De Rollercoaster is een van de bekendste trails in Finale Ligure. Vorig jaar hebben we deze trail ook gereden en ben ik op best veel stukken afgestapt. Ik vond het allemaal veel te spannend en voelde me wat onzeker over mijn skills. Ik ben dan ook benieuwd hoe het me deze keer zal vergaan. We besluiten om met de shuttle van Finale Bikers omhoog te gaan. Waarom zou je jezelf tenslotte moe maken in de klim als de fun in de afdaling zit?
Eenmaal boven nemen we eerst een cappuccino en genieten we nog wat van het uitzicht voor we onze full gear aan doen. Een full face is misschien niet echt nodig op deze trail, maar geeft mij wel een veiliger gevoel. Net als vorig jaar is het aan het begin van de trail weer even inkomen. Je moet eerst een stuk klimmen voordat de achtbaan echt begint. Maar na de klimmeters begint toch al snel de fun te komen! Het gaat constant op en neer met best wat technische secties die ik dit keer allemaal af rijd. Woeha! Dat geeft toch wel een heel goed gevoel! En hoewel ik de Rollercoaster vorig jaar al heel tof vond (zelfs met afstappen), wordt ie dus nog toffer als je alles kunt rijden (hehe). Wederom een driewerf hoera voor progressie!
Het onderste (S3) gedeelte bleek afgesloten i.v.m. werkzaamheden. Wij vermoeden voor de Enduro World Series die hier op 26 en 27 september wordt verreden. Hoe leuk is het trouwens dat de jongste deelnemer gewoon bij ons in het hotel verblijft? Hij is nu al in Finale om het terrein te verkennen en we gaan hem de komende weken natuurlijk volgen!
Er zijn verschillende mogelijkheden om je weg naar beneden te vervolgen. Je kunt rustig over de asfaltweg terug naar Finalborgo rijden of via een van de trails nog verder afdalen. Wij hebben de smaak goed te pakken en gaan via de Cacciatore trail verder naar beneden. Dit is een zogenaamde S3 of paarse trail. Uitdaging gegarandeerd dus!
4. Cacciatore
- Moeilijkheidsgraad*: S3/Paars/Diamond
- Lengte: 2,4 km
- Downhill : 442 hm
De Cacciatori Trail begint flowy, maar wordt al snel moeilijker door de krappere bochten en het dichtbegroeide bos waardoor je minder ver voorruit kunt kijken in vergelijking met de Rollercoaster. Er zijn wortels, stenen en wat drops die aan het begin van de trail nog goed te rijden zijn. Naarmate we de trail verder afdalen, volgen er meer moeilijke passages. Een enkele keer moet ik even slikken als ik de bocht net kan houden. Later moet ik toch echt afstappen bij een sectie waar meerdere drops achter elkaar zitten en het vrij steil is.
Waar ik vorig jaar nog echt kon balen als ik af moet stappen, vind ik het deze keer absoluut geen schande. Ik ben zo blij met de progressie die ik heb gemaakt en met alles wat ik nu rijd, dat ik het prima vind om wat moeilijke secties over te slaan. Safety first en ik wil graag alles heel houden. Als we bijna aan het einde van de trail zijn, moet ik er ook nog een paar keer af. Te technisch en de skills ontbreken hier nog. Maar het goede gevoel over alles wat ik heb gereden overheerst en ook ben ik niet helemaal kapot beneden gekomen zoals vorig jaar het geval was na een lange afdaling.
Tot slot
We hebben er pas een week op zitten in Finale Ligure en genieten weer volop van de heerlijk flowy trails in combinatie met het zalige Italiaanse leven. Vanwege corona hebben we echt getwijfeld of het wel safe zou zijn om hier naar toe te gaan, maar de regels van afstand en handen wassen worden hier goed nageleefd. Bovendien draagt iederen hier op straat en in de winkels een mondkapje, zijn we de hele dag buiten en komen we weinig in contact met anderen. Voor de komende dagen hebben we nog wat uitdagende trails op het programma staan. Hiervan volgt ook weer een verslag en dan zal ik ook ons geheime adresje in Finalborgo met jullie delen. Stay tuned!
*Moeilijkheidsgraad: Bij de hierboven genoemde trails heb ik de moeilijkheidsgraad aangegeven zoals ze op de lokale MTB kaart staan (S2/kleur) en de aanduiding volgens Trailforks. Er zitten nog wel eens wat verschillen in de moeilijkheidsgraden volgens de verschillende systemen. Dat maakt het soms wat lastig om goed vooraf in te schatten wat de moeilijkheidsgraad is. Ik heb al gemerkt dat je niet per ongeluk op een S4/Double Diamond terecht wil komen. Als naar beneden rijden al niet te doen is, is het lopend met je bike aan de hand waarschijnlijk helemaal niet te doen.
3 Reacties